In un comunicato apparso su
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1187756,
un gruppo che si firma “Επέμβαση για την
Εκδίκηση και την Αλληλεγγύη”
(interventi per la vendetta e la solidarietà) si assume la
responsabilità dei 3 ordigni esplosivi collocati a Salonicco
il 25 giugno. Gli obiettivi sono stati istituzioni o personaggi
legati alla sanità per protestare contro l’infame trattamento
ricevuto da Symos in ospedale da parte di medici e paramedici. Gli
ordigni avevano un basso potenziale esplosivo, ma gli autori
minacciano una escalation nel caso dovesse aggravarsi la situazione
di Symos.
Culmine
____________________________________________________________________
123
Στις
16/1/2006 πραγματοποιείται ληστεία στην
Εθνική Τράπεζα στη Σόλωνος. Ακολουθεί
καταδίωξη κατά την οποία συλλαμβάνεται
τραυματισμένος με 3 σφαίρες ο Γιάννης
Δημητράκης.
Τα ΜΜΕ, όντας ο βασικός
εκτελεστής της καθεστωτικής προπαγάνδας
ξεκινάνε κατ’ ευθείαν την κατασκευή
χολιγουντιανών σεναρίων που συμπεριλαμβάνουν
τους “ληστές με τα μαύρα”, οι οποίοι
έχουν υποτίθεται διαπράξει σωρεία
ληστειών και συνδέονται με ένοπλες
οργανώσεις. Προλειαίνεται, έτσι, το
έδαφος, ώστε να βρεθεί στο εδώλιο ο
αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος
γενικότερα αλλά και να εκδοθούν
συγκεκριμένα εντάλματα σύλληψης
εναντίον 3 αναρχικών (Σίμος και Μάριος
Σεϊσίδης, Γρηγόρης Τσιρώνης), οι οποίοι
επιλέγουν τη φυγή. Κερασάκι στην τούρτα
της υπερπαραγωγής, η επικύρηξη των 3
συντρόφων με 600.000 ευρώ. Κίνηση
πρωτοφανής μεν για τα ελληνικά δεδομένα,
απόλυτα εναρμονισμένη ωστόσο, με το νέο
απολυταρχικό όραμα του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ
χρυσοχοϊδη, που ονειρεύεται μια κοινωνία
στην οποία ο καθένας πολίτης είναι εν
δυνάμει μπάτσος ή ρουφιάνος.
Στις
3 Μαϊου 2010 πυροβολείται πισώπλατα και
συλλαμβάνεται ο Σίμος Σεϊσίδης. Λίγο
αργότερα συλλαμβάνεται σε αρκετή
απόσταση ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης.
Τα media, πιστά στο ρόλο τους, δικάζουν και
καταδικάζουν στα τηλεπαράθυρα τους
συντρόφους on air, για παρακείμενη ληστεία
σε praktiker στα Πετράλωνα, κατηγορία που
τελικά δεν τους απήγγειλαν ούτε οι
μπάτσοι και ο εισαγγελέας. Ο Α.Σειρηνίδης
προφυλακίζεται με συνοπτικές διαδικασίες,
κατηγορόυμενος ότι ήταν ο “πιστολέρο
με το σομπρέρο” που πυροβόλησε κλούβα
των ΜΑΤ τον Ιούλιο του 2009, σε μια σκευωρία
άνευ προηγουμένου.
Ο Σίμος Σεϊσίδης
εισάγεται σε κρίσιμη κατάσταση στο
Ιπποκράτειο. Εκεί, γίνεται εξ αρχής
ξεκάθαρο, πως η δημοκρατία σε καμία
περίπτωση δεν έχει ακόμα τελειώσει με
έναν άνθρωπο που τόλμησε να της
αντιπαρατεθεί ευθέως. Ένστολα σκυλιά
της εξουσίας απαγορεύουν την είσοδο
στους πάντες, ενώ η δική τους παρουσία
στο δωμάτιο – η οποία συνοδεύεται πολλές
φορές από βιντεοσκόπηση του τραυματία
την ώρα του καθαρισμού του και αμέτρητα
ειρωνικά σχόλια- είναι αδιάλειπτη. Ο
Σίμος υποβάλλεται σε 3 μεταγωγές,
Ιπποκράτειο-ΚΑΤ-Ευαγγελισμός, παραμένοντας
πάντα σε καθεστώς απομόνωσης, αφού δεν
του επιτρέπεται ούτε καν ραδιόφωνο και
τηλεόραση. Ολόκληρη αυτή η συνθήκη, που
συνιστά ξεκάθαρο βασανιστήριο, πιστεύουμε
πως στάθηκε καταλυτική για την επιδείνωση
της υγείας του.
Σε όλη αυτήν την
προσπάθεια εξόντωσης, θεωρούμε το
ιατρικό προσωπικό αυτών των νοσκομείων
απόλυτα συνυπεύθυνο. Είναι αυτοί οι
άνθρωποι, που με τη σιωπηλή τους
συγκατάθεση παρέδωσαν ουσιαστικά τον
Σεϊσίδη στις ορέξεις των μπάτσων. Γεγονός
που έρχεται να επιβεβαιώσει την απαξίωσή
μας σχετικά με το ρόλο που παίζουν οι
μεγαλογιατροί -τωρινοί ή υποψήφιοι-
στην κοινωνία, όπως επίσης και την
περιφρόνησή μας ως προς το κοινωνικό
τους status. Πρόκειται για εμπόρους ελπίδας,
που πλουτίζουν πειραματιζόμενοι πάνω
σε κορμιά ανθρώπων. Κυνικούς μηχανικούς
του σώματος, στα χέρια των οποίων το
άτομο χάνει την προσωπικότητά του και
εκπίπτει σε ένα “σπασμένο χέρι” ή
κάποιον “καρκίνο του πνεύμονα”.
“Κοινωνικούς λειτουργούς”, φορείς
μιας δεοντολογίας και ηθικής
προσανατολισμένης στη συντομότερη
δυνατή επαναφορά των ανθρώπων μέσα στην
παραγωγική αλυσίδα (το χαλασμένο γρανάζι,
δηλαδή, πρέπει να επισκευαστεί τάχιστα,
ώστε να συνεχίσει να παράγει υπεραξία).
Μιας ηθικής πολλών μέτρων και σταθμών,
που εύκολα μετατοπίζεται όταν απέναντί
της δεν έχει έναν “επιφανή πολίτη”
αλλά κάποιον χαρακτηρισμένο ως “στυγνό
εγκληματία” και “εχθρό της κοινωνίας”.
Μιας ηθικής που δε διστάζει να κοστολογηθεί
ακριβά όταν σκύβει πάνω από έναν τυχαίο
“κοινό θνητό”. Την είδαμε αυτήν την
ηθική και την ιατρική δεοντολογία να
εφαρμόζεται πάνω στο Σάββα Ξηρό και
γνωρίζουμε πώς τη βιώνουν καθημερινά
χιλιάδες ασθενείς στα ελληνικά
νοσοκομεία.
Για όλους αυτούς τους
λόγους, λοιπόν, το μεσημερι της Παρασκευής
25 Ιουνίου επιτεθήκαμε:
-
στα
γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
στην Αριστοτέλους
-
στα
γραφεία του 3ου περιφεριακού συμβουλίου
επιλογής και αξιολόγησης επιμελητών
ιατρών Ε.Σ.Υ. του υπουργείου υγείας
και κοινωνικής αλληλεγγύης
-
στο
σπίτι του Αριστείδη Μπουσουλέγκα,
διοικητή της υγειονομικής περιφέρειας
ανατολικής μακεδονίας και θράκης. Ο
Μπουσουλέγκας έχει σαν αδαμάντινο
κατόρθωμα τη θητεία του στο κολαστήριο
της Λέρου -με το προσωνύμιο “ψυχιατρικό
νοσοκομείο”- το 1988.
Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως με 1,5 λίτρο
βενζίνης και 1 γκαζάκι προκακλέσαμε
κάποια σοβαρή υλική ζημιά στις πόρτες
των εν λόγω “κυρίων”. Η βασική μας
πρόθεση, άλλωστε, δεν ήταν αυτή. Σε όλες
τις εποχές και όλα τα μέρη του κόσμου,
η προσωπική ευθύνη του κάθε ανθρώπου,
η στάση ζωής που κρατάει σε όλα τα
γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του/μας,
οι πράξεις και οι παραλείψεις του, είναι
το βασικό κριτήριο με το οποίο αναγνωρίζουμε
εχθρούς και φίλους. Οι διαμαρτυρίες και
η πίεση από πλευράς ορισμένων ελάχιστων
γιατρών και νοσοκόμων στα προαναφερθέντα
νοσοκομεία, όπως και η καταγγελία της
ΟΕΝΓΕ , δέιχνει και το μέτρο των δυνατοτήτων
που υπήρχαν για να μη φτάσει η υγεία του
Σίμου σ’ αυτό το σημείο. Τα καθάρματα
που επισκεφθήκαμε είναι συνυπεύθυνοι
για ό,τι συνέβη στο Σίμο. Αυτοί και
οι όμοιοί τους, σε επίπεδο θέσης και
αξιών, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι
βρισκόμαστε από πίσω τους για να
φροντίσουμε πως καμία κίνηση εξόντωσης
απ’ τη μεριά του κράτους και των μηχανισμών
του εναντίον αγωνιζόμενων ανθρώπων, δε
θα μείνει αναπάντητη.
Ζούμε σε
καιρούς όξυνσης του κοινωνικού-ταξικού
πολέμου και οι επιλογές του καθενός
οφείλουν να είναι ξεκάθαρες. Εμείς
παίρνουμε το ρίσκο των επιλογών μας και
τα τσιράκια του συτήματος όπως οι εν
λόγω μεγαλογιατροί ας ξέρουν ότι δεν
παίζουν μόνοι τους. Το τίμημα για τη
συνεισφορά τους ως εργαλεία της
κυριαρχίας, θα είναι να ζουν καθημερινά
με το φόβο. Μπορεί να μας συναντήσουν
τυχαία στο δρόμο, σαν ασθενείς στα
νοσοκομεία, σαν συγγενείς ή φίλους
ασθενών, μα δε θα μπορούν να μας
αναγνωρίσουν, ενώ αντίθετα εμείς θα
ξέρουμε ήδη τα πάντα γι’ αυτούς.
ΚΑΤΩ
ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΜΟ ΣΕΪΣΙΔΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ
ΑΓΩΝΙΣΤΗ
Επέμβαση για την Εκδίκηση
και την Αλληλεγγύη
ΥΓ: Η περαιτέρω
επιδείνωση της υγείας του Σίμου θα
σημάνει και την ανάλογη κλιμάκωση των
ενεργειών μας